Een man,
Een man stapte op zijn fiets
En niemand had ooit zijn gezicht gezien.
Langzame tochten maakte hij in volle zon
Want alleen op zijn schaduw leek hij het meest
Fietsend langs stedelijke geroezemoes
Waar men de tijd op de hielen zit
Probeerde hij zichzelf te herkennen
In gezichten van de ander zocht hij zijn gelaat
De stilte, die onder zijn huid zijn leven in beslag nam
Leek te verdwijnen bij het aanzien van de ander
Als bomen zonder blad
Stapte een man van zijn fiets.
april 2013
Het komt van binnenuit
Stroomt als de vroege ochtend
De frisse adem die tijdens het klimmen
Tranen over mijn wangen laat glijden
Zo, gaat als vanzelf
Het wordt gevoed door alles om mij heen
Zo, ontstaan verzonnen gestaltes
Stop ik het soms winters lang weg
Om in de nieuwe zon
Mijn binnenste buiten te keren
Het is goed, dat een idee
Soms terrein verliest
februari 2015
Stroomt als de vroege ochtend
De frisse adem die tijdens het klimmen
Tranen over mijn wangen laat glijden
Zo, gaat als vanzelf
Het wordt gevoed door alles om mij heen
Zo, ontstaan verzonnen gestaltes
Stop ik het soms winters lang weg
Om in de nieuwe zon
Mijn binnenste buiten te keren
Het is goed, dat een idee
Soms terrein verliest
februari 2015
De dagen dat we onderweg waren
brachten we, jij en ik, samen door
Er groeiden steeds sterker wordende paden
onder ons
ruiste de rivier onophoudelijk
volgden
we elkaar, verloren elkaar
niet
uit het oog zelfs als de donkerte ons gezicht weg nam
zelfs als de weg zwaarder werd zongen mijn gedachten
over jou brachten niet uitgewerkte dansbewegingen
ritmes die overgingen weerklonken in elkaar
rondcirkelden
door de lucht tot we dichterbij
raakten
Landschappen veranderden
glooiend verstrengelden
we
Dagen die overgingen
in weken bouwden
ons huis.
oktober 2015
brachten we, jij en ik, samen door
Er groeiden steeds sterker wordende paden
onder ons
ruiste de rivier onophoudelijk
volgden
we elkaar, verloren elkaar
niet
uit het oog zelfs als de donkerte ons gezicht weg nam
zelfs als de weg zwaarder werd zongen mijn gedachten
over jou brachten niet uitgewerkte dansbewegingen
ritmes die overgingen weerklonken in elkaar
rondcirkelden
door de lucht tot we dichterbij
raakten
Landschappen veranderden
glooiend verstrengelden
we
Dagen die overgingen
in weken bouwden
ons huis.
oktober 2015
Beleeflagen leven
Tussen werelden in
Daar staat hij, met zijn oor tegen de muur
Volgt de voegen die krakend woorden verspreiden
Luistert naar de adem van de kozijnen
De fluisterstemmen diep in de stenen groeve
Vertellen de verhalen van de ondergrondse goden
Hij plakt de woorden aan elkaar
Verzameld de oude sporen
Van een stad vol muren
Beleeflagen
Die niet gezien kunnen worden met het blote oog
Die niet geloofd worden door de gewogen mens
Alles wat geschreven staat zou onwaar kunnen zijn
Nu, hoor ik het
Nu, ik het niet zie
Zo voelbaar als de wind alleen
december 2014
Tussen werelden in
Daar staat hij, met zijn oor tegen de muur
Volgt de voegen die krakend woorden verspreiden
Luistert naar de adem van de kozijnen
De fluisterstemmen diep in de stenen groeve
Vertellen de verhalen van de ondergrondse goden
Hij plakt de woorden aan elkaar
Verzameld de oude sporen
Van een stad vol muren
Beleeflagen
Die niet gezien kunnen worden met het blote oog
Die niet geloofd worden door de gewogen mens
Alles wat geschreven staat zou onwaar kunnen zijn
Nu, hoor ik het
Nu, ik het niet zie
Zo voelbaar als de wind alleen
december 2014
De grijsgevuldemens
In het blauwe ochtend licht
Is de grijgevuldemens te zien
Schouders hangend in jassen trekken ze voorbij
Dan zullen namen niet veel voorstellen
Maar de dingen wel
De aktetassen gevuld met gedachten
Als stenen rustend op de aarde
Staren blikken weg over de horizon
Het gaat niet meer –waar het over gaat
Het gaat waarom
Met gefronst wenkende voorhoofden
Vullen ze met grijs het blauwe licht
Ze knijpen hun ogen dicht tegen de lage zon
Door spleetjes licht vertroebeld door wimpers
Zie je alles in lijnen die heen en weer bewegen en oplichten
Grijs wordt langzaam zwart
Aardedonker vult de lucht
Waar licht zich kwetsbaar mengt
Lossen hangende schouders op
Boomtoppen wiegen in de leegte
Gehuld in alle nuances zwart
maart 2013
In het blauwe ochtend licht
Is de grijgevuldemens te zien
Schouders hangend in jassen trekken ze voorbij
Dan zullen namen niet veel voorstellen
Maar de dingen wel
De aktetassen gevuld met gedachten
Als stenen rustend op de aarde
Staren blikken weg over de horizon
Het gaat niet meer –waar het over gaat
Het gaat waarom
Met gefronst wenkende voorhoofden
Vullen ze met grijs het blauwe licht
Ze knijpen hun ogen dicht tegen de lage zon
Door spleetjes licht vertroebeld door wimpers
Zie je alles in lijnen die heen en weer bewegen en oplichten
Grijs wordt langzaam zwart
Aardedonker vult de lucht
Waar licht zich kwetsbaar mengt
Lossen hangende schouders op
Boomtoppen wiegen in de leegte
Gehuld in alle nuances zwart
maart 2013
Ik luister altijd naar je
Jij fluistert, rollende zinnen
In het duister blijven ze hangen
Bijna kruipend luister ik
Naar het ruis
Huiverend grijp ik met mijn
Lippen de losse woorden
En herhaal fluisterend de woorden
Opeengestapeld tot zinnen
Waarop niemand zal wachten
Tot stilstand zal komen of ook
Maar een keer achterom zal kijken
Ik luister
Ik luister altijd naar je.
Hoe de wind zich kenbaar maakte.
De stemmen waren de hele nacht
Ook de volgende dag
waren de stemmen zichtbaar
als patronen over het kale strand.
De viltte lucht
Diep grijs en dreigend
Dichtbij.
De tonen die uit stemmen en
Tegen stemmen bestaan
Nu hier als navolgbare strepen neergestreken
De vlakte heeft een ander karakter nu
Ik heb geluisterd de hele nacht
En zie nu
Wat ik niet begreep
mei 2015
Jij fluistert, rollende zinnen
In het duister blijven ze hangen
Bijna kruipend luister ik
Naar het ruis
Huiverend grijp ik met mijn
Lippen de losse woorden
En herhaal fluisterend de woorden
Opeengestapeld tot zinnen
Waarop niemand zal wachten
Tot stilstand zal komen of ook
Maar een keer achterom zal kijken
Ik luister
Ik luister altijd naar je.
Hoe de wind zich kenbaar maakte.
De stemmen waren de hele nacht
Ook de volgende dag
waren de stemmen zichtbaar
als patronen over het kale strand.
De viltte lucht
Diep grijs en dreigend
Dichtbij.
De tonen die uit stemmen en
Tegen stemmen bestaan
Nu hier als navolgbare strepen neergestreken
De vlakte heeft een ander karakter nu
Ik heb geluisterd de hele nacht
En zie nu
Wat ik niet begreep
mei 2015